Gün kararmaya başladığında, birçoğumuzun içini saran o huzursuz edici his, aslında çok daha derin bir endişenin yansıması olabilir. “Gece korkusu” ismi verilen bu durum, çocukluk yıllarında şekillenen bir ruhsal mani olup, bazen yıllarca devam edebilir.
Çocukların karanlıkta gördüğü şeyler ya da yalnız kalma korkusu, geçmişte yaşanan travmaların ve yanlış ebeveyn tavırlarının bir sonucu olarak kendini gösterebilir.
Gece korkusu, çoklukla sanrılara dayalı bir kaygıdır; örneğin, karanlıkta görünmeyen objelerin var olduğuna inanılır. Bu durum, bazen konuttaki eşyaların korkutucu objeler üzere algılanmasına yol açar.
Bu çeşit kaygılar, bireylerin günlük ömürlerini, bilhassa uyku tertiplerini olumsuz etkileyebilir. Havanın kararmasıyla birlikte yaşanan kalp çarpıntısı, süratli nefes alıp verme ve derin telaşlar, gece kaygısının tipik belirtilerindendir. Çocuklarda ise uyandıklarında ağlama, bağırma yahut yataklarını ıslatma üzere tepkiler gözlemlenebilir.
Gece kaygısının pek çok farklı kaynağı vardır. Geçmişteki travmalar, ailedeki huzursuzluklar yahut karanlıkta kaybolan inanç duygusu, bu endişenin temel nedenlerinden bazılarıdır.
Özellikle, çocuğun dehşetlerinin göz arkası edilmesi yahut abartılması, kaygının daha da pekişmesine neden olabilir. Bunun yanı sıra, karanlıkta yalnız kalma korkusu, geçmişte yaşanan ayrılıklar ya da kayıplarla da bağlantılıdır. Bireyler, karanlıkta inançta hissetmedikleri için bu kaygıyı ağır formda yaşayabilirler.
Peki, gece korkusu nasıl tedavi edilir?
Tedavi sürecinde birinci adım, endişenin kaynağını bulmak ve bireyin bu endişeye karşı yaklaşımını değiştirmektir. Meskendeki ortamın sakinleştirici hale getirilmesi, gece kaygısıyla başa çıkmanın kıymetli bir adımıdır. Bilhassa nefes idmanları ve gevşeme teknikleri, bireyin rahatlamasına yardımcı olabilir. Lakin, endişelerin derinlemesine çözülmesi için profesyonel yardım almak birden fazla vakit gereklidir.
