Çocuklarda görülen diyabetin büyük çoğunluğunu oluşturan Tip 1 diyabet, çoklukla apansız ortaya çıkar ve bedenin insülin üreten hücrelerine saldıran bir otoimmün reaksiyon sonucu gelişir.
Ancak bu hastalık, erken teşhis ve hakikat tedaviyle çocukların sağlıklı bir hayat sürmesini engelleyen bir durum değildir. Uygun idare ve takviyesi sağlamak, diyabetli bir çocuk için olağan ve başarılı bir hayatın kapılarını açabilir.
Tip 1 diyabet, çoklukla su içme, sık idrara çıkma, kilo kaybı ve halsizlik üzere belirtilerle kendini gösterir. Lakin, bu belirtiler birçok vakit aileler tarafından öteki faktörlere bağlanarak göz gerisi edilebilir.
“Çocuklarda diyabet olmaz” üzere yanlış bir inanış, hastalığın erken teşhis edilmemesine ve bazen daha ağır sonuçlara yol açabilmektedir. Diyabetin tanısı geciktiğinde, Diyabetik Ketoasidoz üzere ömrü tehdit eden durumlar ortaya çıkabilir. Bu sebeple, diyabet belirtileri görülen her çocuğun vakit kaybetmeden bir uzmana başvurması değerlidir.
Bugün için, Tip 1 diyabetin kesin bir nedeni bulunmamaktadır. Fakat, ailelerin çocuklarının diyabet olmasında rastgele bir sorumluluğu yoktur. Çocukların diyabetle yaşaması, yanlışsız tedavi ve bakımla hem fizikî hem de ruhsal olarak sağlıklı bir halde mümkün hale gelir.
Ailelerin, çocukları diyabetle yaşarken moral kaybına uğramak yerine, tedavi sürecine odaklanması ve diyabeti bir arkadaş üzere kabul etmeleri gereklidir. Diyabetli çocuklara, ‘şeker hastası’ üzere etiketleyici tabirler yerine ‘Tip 1 diyabetli’ demek, onların toplumda damgalanmasını önler.
Tedavi sürecinde, insülin tedavisinin yanı sıra, sağlıklı beslenme, nizamlı fizikî aktivite ve diyabet bakımı rutinlerinin aksatılmaması büyük kıymet taşır.
Ayrıca, gelişen teknolojiyle birlikte, glukoz düzeylerinin daima olarak izlenmesi ve insülin dozlarının buna nazaran ayarlanması artık daha kolay ve acısız bir hale gelmiştir. Sensörler ve otomatik insülin pompaları, tedavi sürecini büyük ölçüde uygunlaştıran, hayat kalitesini artıran araçlardır.
Tip 1 diyabetin uzun vadeli riskleri ortasında göz, böbrek ve hudut hasarları yer almaktadır. Bu komplikasyonları önlemek için, kan şekeri düzeylerinin makul sonlar içinde tutulması gereklidir.
Diyabetli çocukların bakımında okulun da rolü büyüktür. Öğretmenlerin, diyabetli çocukları anlaması ve desteklemesi, onların sağlıklı bir halde okula devam etmelerini sağlar.