Çocuklar, bağımsızlıklarını test ederken ebeveynlerini sınayabilirler. Her şeye hayır demeye başlayabilir ve bu davranışları sizi kızdırmak hedefiyle değil, kuralların ne kadar değerli olduğunu test etmek için yaparlar. Bu devirde çocukların duygusal gelişim süreçlerini anlamak ve onlara uygun formda yaklaşmak değerlidir.
Kendine ziyan verme, diğerlerine vurma yahut eşyaları kırma üzere davranışlar sergilemesi, öfkenin patolojik bir dışa vurumudur. Bu tıp durumlarda profesyonel dayanak alınmasının gerekir.
Psikolog Kübra Ekşi Yıldız, bu bahis hakkında “Bu periyotta çocuklar, bağımsızlıklarını kazanma sürecinde büyük bir hayal kırıklığı yaşayabilirler. Yürümeye başlayan bebekler, kendilerini dünyanın merkezinde görmeye başlarlar ve bu periyotta yaşanan engellemeler büyük bir öfke patlamasına yol açabilir. Çocuk, hislerini tam olarak söz edemediği için öfke nöbetleri yaşar. Ayrıyeten, bu periyotta çocuklar kendilerini yetişkinlerden, bilhassa annelerinden başka bir birey olarak görmeye başlarlar ve bu durum bağımsızlıkla bağlanma ortasındaki çatışmanın bir yansımasıdır” tabirlerini kullandı.
Aile içindeki çatışmalar, ebeveyn tavırlarındaki tutarsızlıklar ve çocukların ihmal edilmesi öfke denetim sıkıntılarına yol açabilir.
Ailelerin, çocuklarına yeterli bir rol model olmaları, hislerini düzgün yönetmeleri ve çocukların medya tüketimini denetim etmeleri gerekir. Ayrıyeten, çocukların güçlerini boşaltabilecekleri spor ve aktivitelerle ilgilenmeleri gerekir.
